List

Dołączam list pewnej osoby, która zgłosiła się na rekolekcje, które odbędą się w lutym przyszłego roku:

"Szczęść Boże, sprawdzając propozycje rekolekcyjne w częstochowskiej Oazie natrafiłem na informację o rekolekcjach dla zmęczonych, a później na księdza stronę internetową - wspaniałe to wszystko! :) Świetnie, że jest taka strona i równie świetnie, że powstały tego rodzaju rekolekcje dla osób, które mają wiele zajęć i są nimi zwyczajnie zmęczone (choć czasem są na chwałę Bożą, więc właściwie nie powinno się doprowadzać siebie do stanu ciągłego zmęczenia) - w dodatku przy bardzo przystępnej proponowanej kwocie :) Chciałbym zapisać się na drugi turnus :) Tym bardziej cieszę się, że są one one organizowane w Skarżycach, bo moim rodzinnym miastem jest Zawiercie :)
    Z Panem Bogiem!
    /podpis/"

Zatem do zobaczenia. Boże prowadź.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

Zapraszam do hojności. Dajmy Panu czas i otwórzmy serca na słowo, które może stać się narzędziem mocy Bożej, jeśli podejmiemy je z wiarą. Na czym to polega? Bóg wypowiada słowo, by stwarzać. Co chce stwarzać? Chce sprawić Życie w nas. Jeszcze raz powtarzam, że nie chodzi tu o to, że jesteśmy źli i trzeba nas pouczać. Bóg chce nas uczyć, jak tu i teraz iść, by "przynosić i by owoc nasz trwał".

W czasie adwentu, a szczególnie podczas rekolekcji warto wzmóc tzw. czyny pokutne czyli modlitwę, post i jałmużnę. Nie chodzi o smutek, przygnębienie, bo to radosny czas oczekiwanie na Jezusa, ale o ćwiczenia (duchowe), które wzmocnią serce duchowe.

W adhortacji papieskiej Verbum Domini, którą czytamy, znajdujemy wskazówki ogólne, ale i szczegółowe. Dotyczą one naszego życia rodzinnego, naszych zadań i życia osobistego. Np. Ojciec Święty przypomniał nasz zwyczaj, by w rodzinach, albo wspólnotach konsekrowanych, które tworzymy, starać się (jeśli jesteśmy razem) trzy razy dziennie odmawiać modlitwę Anioł Pański, o wschodzie słońca, w południe i o zmierzchu.

Nie chcę podczas tych rekolekcji mnożyć moich wskazówek. Raczej chcę spróbować odświeżyć świadomość takiego kształtu życia chrześcijańskiego, które pozwala na nieustający (nie koniecznie szybki) rozwój życia duchowego i wzmocnienie nadziei w nas.

Zachęcam, aby w ramach rachunku sumienia dziś wieczorem i jutro przed spowiedzią, zadać sobie też kilka dodatkowych pytań związanych z obecnością słowa Bożego w moim życiu:
1. Ile czasu dziennie, a ile w tygodniu przeznaczam na karmienie się słowem Bożym. Aby być zdrowymi, przyjmujemy pokarm regularnie i w odpowiedniej ilości. Spożywamy w spokoju i dając organizmowi czas na trawienie. Jeśli tylko to możliwe nie jemy bezpośrednio przed spaniem. Te i inne zasady stosujemy też do karmienia się słowem Bożym. Warto też pomyśleć o zasadzie, że korzystnym jest jeść często, choć mniej.
2. Czy będąc uczniem Chrystusa mogę już powiedzieć, że znam Jego naukę na tyle, by móc z przekonaniem i pewnością w głosie i w sercu głosić ją innym?
3. Jak wygląda moje katechizowanie dzieci? Pamiętamy, że to rodzice mają w tym dziele rolę decydującą i przewodnią, ponieważ tak naprawdę katechizowanie to wychowanie w młodym Nowego Człowieka. Czy katechizując dzieci robię to po swojemu, czy też zapraszam w to dzieło Jezusa i staram się uczyć Jego metod, których stróżem jest wspólnota Kościoła?
4. Czy wprowadziłem w życie rodziny treść listów Jana Pawła II: "O świętowaniu niedzieli", "Do rodzin", "Do kobiet, "Do młodych" i inne dokumenty papieża polaka?
5. Jak wyglądała realizacja postanowień po ostatnich rekolekcjach?
6. Jaką ocenę końcoworoczną jako uczeń Chrystusa mogę sobie wystawić?
7. Czy pielęgnuje w sobie nadzieję na poprawę?
8. Czy już wszystkim przebaczyłem, aby móc liczyć na Boże przebaczenie?
9. Czy w moim życiu jest praktyka modlitwy przed posiłkiem?
10. Czy w ostatnim czasie nauczyłem się jakiejś nowej modlitwy?
11. Czy mam świętego przyjaciela? (znam, spotykam się, słucham, rozmawiam, czytam o nim, radzę się, inspiruję się jego przykładem)
12. Czy Eucharystia jest wydarzeniem tygodnia, o które troszczę się najbardziej?
Może na ten moment wystarczy już... Dziękuję za życzliwość i kredyt zaufania.

ks. Robert Grohs
Rekolekcjonista

Rekolekcje czyli czas, w którym poddajemy się operacji zmiany myślenia, są koniecznością w życiu każdego, kto chce być (stawać się) uczniem Mistrza Jezusa z Nazaretu.

Każdy powinien przeżyć rekolekcje ewangelizacyjne.

A potem kolejne.... zawsze według upodobania Bożego, a nie osobistego.

"Ojcze, nie Moja wola lecz Twoja niech się stanie." /Słowa Jezusa z Nazaretu do Boga Taty w noc przed śmiercią i pewnie wiele razy wcześniej i później/

Chętnie Ci pomogę w wyborze rekolekcji.

Oaza Rekolekcyjna Diakonii Wyzwolenia w Skarżycach

Z radością oczekuję kolejnych rekolekcji służących formacji członków i kandydatów Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Nadzieja w sercu tym większa powstaje, im więcej słyszę o owocach Krucjaty w życiu rodzin i społeczności. Na naszej ziemi wciąż ich za mało, bo i "nas" nie jest wielu. Niepokalana zwycięża! To nasze zawołanie, które przynagla, by zachęcać braci i siostry do przyłączenia się do Niej. W listopadzie odwiedziłem dwie wspólnoty sióstr zakonnych o różnych charyzmatach. Mówiłem o Krucjacie, o jej korzeniach, celu. Teraz modlę się za siostry, aby znalazły w swoim sercu i życiu miejsce dla Dzieła. Oczekiwane rekolekcje będą szczególne. Ubogacą je konferencje i warsztaty, które pomogą nam lepiej pełnić diakonie wyzwolenia i życia. Ufam, że wszyscy uczestnicy lepiej poznają też Serce Jezusa, to czym ono żyje, a dzięki temu w pełniejszym świetle i wyraźniej zobaczą siebie. Proszę wszystkich o pomoc w poszukiwaniu tych, których Pan pragnie mieć na tych rekolekcjach. To On jest Pierwszym i najważniejszym Sługą Wyzwolenia. Poszukujemy głównie ludzi dorosłych, wszelkiej profesji i sposobu życia. Nie lękajcie się!

POPRZEDNIE